-
1 prosić
prosić [prɔɕiʨ̑], <-szę, -si>1.I. vt\prosić kogoś o coś jdn um etw bitten\prosić, żeby ktoś coś zrobił jdn bitten, etw zu tun\prosić o głos ( przen) ums Wort bitten\prosić kogoś o rękę ( przen) jdm einen Heiratsantrag machen\prosić kogoś o rękę jego córki ( przen) jdn um die Hand seiner Tochter bitten\prosić kogoś na herbatę jdn zum Tee[trinken] einladen3) ( zwracać się do kogoś)proszę Pana/Pani/Państwa hören Sie bitteproszę [bardzo] (odpowiedź na „dziękuję”) bitte [sehr [ lub schön] ] ( podając coś, wyrażając zgodę) bitteproszę? ( prośba o powtórzenie) wie bitte?; (czym mogę służyć?) bitte?[następny] proszę! [der Nächste] bitte!proszę usiąść nehmen Sie bitte Platzproszę za mną folgen Sie mir bitteno proszę! ( podziw) alle Achtung!; ( potwierdzenie) na bitte!nie dam się dwa razy \prosić das lasse ich mir nicht zweimal sagenbluzka aż się prosi o wypranie die Bluse muss dringend gewaschen werden2. [prɔɕiʨ̑ ɕɛ] vr świnia: ferkeln -
2 głos
głos m (-u; -y) Stimme f (a MUS, POL);prosić o głos um das Wort bitten, sich zu Wort melden;zabrać głos das Wort ergreifen;na głos laut;na cały głos aus vollem Halse;poznać po głosie an der Stimme erkennen;mieć głos das Wort haben;oddać głos seine Stimme abgeben;na dwa głosy zweistimmig -
3 głos
mStimme f
См. также в других словарях:
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
prosić — pot. Ktoś, coś (jest taki, takie), że proszę (siadać) «zwrot będący wyrazem pewnego uznania albo rubasznej aprobaty»: Zapewniam pana: realny socjalizm to była świetnie zorganizowana bida z nędzą. Organizacja, że proszę siadać. R. M. Groński,… … Słownik frazeologiczny
prosić — ndk VIa, proszę, prosićsisz, proś, prosićsił, proszony 1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić» Prosić koleżankę do telefonu. Prosić rodzinę do stołu. Prosić o pomoc. Prosić o… … Słownik języka polskiego
głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… … Słownik frazeologiczny
kum — I m IV, DB. a, Ms. kummie; lm M. ci owie (te y), DB. ów 1. «ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i do rodziców dziecka lub ojciec dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych» ◊ Prosić kogoś w kumy «prosić kogoś na ojca chrzestnego… … Słownik języka polskiego
wołać — ndk I, wołaćam, wołaćasz, wołaćają, wołaćaj, wołaćał, wołaćany 1. «wzywać, przywoływać kogoś, coś; wydawać głos, okrzyk; głośno krzyczeć» Wołać bagażowego, kelnera. Wołać dzieci na obiad. Wołać kogoś do telefonu. Wołać psa. Wołać na kogoś. Wołał… … Słownik języka polskiego
zedrzeć — 1. Zdzierać gardło, głos a) «głośno i dużo mówić, krzyczeć lub śpiewać aż do ochrypnięcia»: Halo, młodzi ludzie, proszę podejść bliżej. Gardło sobie zdzieram opowiadając o dziejach Malborka, a wy szepczecie na boku i nic do was nie dociera. Z.… … Słownik frazeologiczny
zdzierać — 1. Zdzierać gardło, głos a) «głośno i dużo mówić, krzyczeć lub śpiewać aż do ochrypnięcia»: Halo, młodzi ludzie, proszę podejść bliżej. Gardło sobie zdzieram opowiadając o dziejach Malborka, a wy szepczecie na boku i nic do was nie dociera. Z.… … Słownik frazeologiczny
przejmująco — «w sposób przenikający do głębi; przenikliwie, przeraźliwie, rozdzierająco, wzruszająco» Było przejmująco zimno. Głos brzmiał przejmująco żałośnie. Prosić o coś przejmująco. Syrena wyła przejmująco … Słownik języka polskiego
w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… … Słownik języka polskiego
mięknąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVb, mięknąćnę, mięknąćnie, mięknąćnij, mięknąćmiękł || mięknął, miękli {{/stl 8}}– zmięknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się miękkim (w zn. 1.);… … Langenscheidt Polski wyjaśnień